საკმარისია, ახსენო ხატია ნოდარ დუმბაძის მოთხრობიდან “მე ვხედავ მზეს”, ყველას თვალწინ უმშვენიერესი ლეილა ყიფიანი წარმოუდგება.ის ფილმის რეჟისორმა ლანა ღოღობერიძემ ასეულობით კანდიდატს შორის გამოარჩია და ამ პერსონაჟის განსახიერება ანდო. პირველივე როლმა უსაზღვრო პოპულარობა და ულამაზეს ქართველ ქალთა სიაში მნიშვნელოვანი ადგილი მოუტანა.
ერთ-ერთ ყველაზე ლამაზ ქალად აღიარებული ქართველი ქალი, ლეილა ყიფიანი 1947 წლის 16 ივლისს, ლანჩხუთში დაიბადა. მამა, გიორგი ყიფიანი, ცნობილი ქირურგი იყო. დედა, ნინო ჯავახიშვილი – დიასახლისი. 9 წლის ასაკში მშობლებმა ვახტანგ ჭაბუკიანის ქორეოგრაფიულ სასწავლებელში მიიყვანეს, სადაც მომდევნო ხუთი წელი სწავლობდა.
ცეკვა კინოთი ჩაანაცვლა – ჯერ “მე ვხედავ მზეში” გამოჩნდა, შემდეგ “ღიმილის ბიწებში” და “ლონდრეში”.
“მე და ლეილა ყიფიანს არაჩვეულებრივი ურთიერთობა გვქონდა გადაღებისასაც და მერეც. ეგეთი საყვარელი გოგო არა მგონია, კიდევ დაიბადოს. სულ პირმცინარი, თბილი და ლამაზი იყო. ძალიან საყვარელი ადამიანია… იმხანად ყმაწვილი ვიყავი, ასეთ ლამაზ და კარგ გოგონასთან რომ გათამაშებდნენ, შეუძლებელია, არ შეგყვარებოდა. ჰოდა, მეც შემიყვარდა, მაგრამ ლეილას არ ვუყვარდი. გადაღებისას გამოვუტყდი სიყვარულში და იმდენი იცინა, მეწყინა და გავებუტე – ნახევარი ფილმი ისე გადავიღეთ, ხმა არ გამიცია, თუმცა ეს ამბავი არავის გაუგია. მერე მოსკოვში, ფესტივალზე შევრიგდით… ახლაც მერიდება ამაზე ლაპარაკი, მაგრამ… ეს ყველაფერი იმდენი ხნის წინ იყო!…” – იხსენებდა “მე ვხედავ მზეში” სოსოიას როლის შემსრულებელი გელა ჭიჭინაძე ლეილა ყიფიანს.
კინომ შეახვედრა მის მომავალ მეუღლეს, რეჟისორ ნუგზარ ბაგრატიონ-გრუზინსკის, პოეტ პეტრე ბაგრატიონ-გრუზინსკის ვაჟს, რომელიც ბაგრატიონთა სამეფო შტოს შთამომავალია – ისინი ერთმანეთს ღიმილის ბიჭების” გადასაღებ მოედანზე შეხვდნენ. განაგრძეთ კითხვა